Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αποτελεί μόλις το 1,5% -3% των καρκίνων και εφόσον διαγνωστεί εγκαίρως και αντιμετωπιστεί ολοκληρωμένα, έχει πολύ υψηλά ποσοστά ίασης.
Αποτελεί κυρίως γυναικεία πάθηση (3/1 έναντι των ανδρών) και μάλιστα ταχύτατα αυξανόμενη στον γυναικείο πληθυσμό κατά τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά αφορά κυρίως τις ηλικίες άνω των 50 ετών.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς μπορεί να προέρχεται από τα θυλακιώδη κύτταρα του αδένα (θηλώδης, θυλακιώδης, από κύτταρα Hurthle, αναπλαστικός, αμετάπλαστος τύπος) ή από μη θυλακιώδη κύτταρα (μυελοειδές καρκίνωμα, λέμφωμα, τεράτωμα). Σπάνια αποτελεί μετάσταση από καρκίνο άλλου οργάνου (νεφρού, πνεύμονα, μαστού, μελάνωμα).
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται σχεδόν πάντα με τη μορφή ψυχρού όζου. Για τη δημιουργία του ενοχοποιούνται η έκθεση σε ακτινοβολία, η κληρονομικότητα ή διάφορα γονιδιακά σύνδρομα.
Η διάγνωση του καρκίνου του θυρεοειδούς περιλαμβάνει κλινικό, αιματολογικό έλεγχο, υπερηχογράφημα και ειδικές εξετάσεις όπως η παρακέντηση διά λεπτής βελόνης (FNA) και η βιοψία του υλικού.
Εάν από τις εξετάσεις προκύψει κακοήθεια η θεραπεία είναι χειρουργική σε όλες τις περιπτώσεις και αναλόγως των ευρημάτων μπορεί να περιλαμβάνει την ολική θυρεοειδεκτομή και σε κάποιες περιπτώσεις στην εξαίρεση των λεμφαδένων του τραχήλου ή την μερική αφαίρεση.
Ο ασθενής παρακολουθείται από ογκολόγο και συνήθως λαμβάνει θεραπευτική δόση ραδιενεργού ιωδίου για την καταστροφή υπολειμματικών κακοήθων κυττάρων ή λεμφαδενικών μικρομεταστάσεων.
Εάν η επέμβαση θυρεοειδεκτομής διενεργηθεί από έμπειρο χειρουργό, τα αποτελέσματα συνήθως είναι άριστα και οδηγούν σε ίαση. Είναι σκόπιμο όμως ο ασθενής να συνεχίσει να παρακολουθείται από ογκολόγο, καθώς οι ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς, έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης άλλου πρωτοπαθούς όγκου.
